Crank = ข้อเหวี่ยง

ข้อเหวี่ยงเดิมของเต่า 1300 จะมีขนาด 69 มม. ครับ ถ้าเป็นเต่า 1200 จะมีขนาด 64 มม. ครับ

ข้อเหวี่ยงถือว่าเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด ของเครื่องยนต์เลยล่ะครับ เพราะอะไร ๆ �็หมุนอยู่�ับข้อเหวี่ยงตลอดเวลา ข้อเหวี่ยงไม่ดี �็สามารถทำให้เครื่องพังได้เหมือน�ัน ข้อเหวี่ยงดี ๆ �็ทำให้เครื่องยนต์ทำงานได้ดี และทนทานได้เช่น�ัน
ข้อเหวี่ยงอันแร�ของเครื่องโฟล์คนั้น ใช้ในรถต้นแบบในปี 1930 ซึ่งถู�สร้างขึ้นมาอย่างหยาบ ๆ โชคดีที่มันขาดไปซะ�่อน ระหว่างทำ�ารวิ่งทดสอบ�ันอยู่ ทำให้ต้องเปลี่ยน�ระบวน�ารผลิตเสียใหม่ โดยวิธี�ารแมชชีนที่มีมาตรฐานและใช้วิธีนี้มาตลอด 50 ปี ข้อเหวี่ยงโฟล์คนั้นหมุน โดยใช้ชาร์ฟอ�ทั้งหมด 4 ชุด

ไม่เหมือน�ับเครื่องลู�สูบแถวเรียงทั่วไป ที่ใช้มา��ว่านั้น โดยจะเรีย�ชาร์ฟทั้ง 4 เป็นเบอร์ 1 ถึงเบอร์ 4 โดยเบอร์ 1 จะอยู่ที่ด้านที่ติด�ับฟลายวีล ไล่เบอร์ 2 ถึง 4 มาทางด้านพูลเลย์ ชาร์ฟเบอร์ 2 จะอยู่ตรง�ลางข้อเหวี่ยง เป็นแบบผ่าซี�คือจะมี 2 ชิ้นเพื่อแปะ�ับเสื้อเครื่องซี�ละชิ้น เวลา�ระ�อบ ส่วนชาร์ฟเบอร์ 1 จะเป็นแบบชิ้นเดียว และต้องสวมตัวชาร์ฟเข้า�ับข้อเหวี่ยง�่อนเวลาประ�อบ และระหว่างข้องเหวี่ยง�ับฟลายวีลจะมีชิม 3 ชิ้นคั่นเอาไว้เพื่อตั้งระยะ End-play ชาร์ฟเบอร์ 3 จะอยู่ระหว่างเฟืองขับแคม�ับ�้านสูบ 2 เป็นแบบชิ้นเดียวเช่น�ัน ส่วนชาร์เบอร์ 4 จะอยู่ที่ปลายข้อเหวี่ยงด้านพูลเลย์ อยู่ระหว่างพูลเลย์หลั� �ับเฟืองขับจานจ่ายชาร์ฟทุ�ตัว จะมีพินล็อ��ับเสื้อเครื่องทุ�ชิ้น

เวลามันอยู่ในเครื่องยนต์มัน�็อยู่อย่างนี้แหละครับ

ข้อเหวี่ยงของเครื่อง 25 และ 30 แรงม้านั้นจะเป็น PN (Part number) 111 105 111 ช่วงชั� 60 มม. Journal ที่ชาร์ฟเบอร์ 1-3 ขนาด 50 มม. ส่วนเบอร์ 4 ขนาด 40 มม. Journal ที่�้านสูบขนาด 50 มม. พอในปี 1960 เครื่อง 34 แรงม้า (เลขเครื่องตั้งแต่ 5 000 001) จะใช้ PN 111 105 111A ขนาด Journal ที่ชาร์เบอร์ 1-3 เพิ่มเป็น 55 มม. และเบอร์ 4 เป็น 42 มม.

วัสดุที่นำมาทำข้อเหวี่ยงนั้นมาจา�เหล็�หล่อคุณภาพสูง แต่เนื่องด้วย�ารออ�แบบของมันน่ะแหละครับ โรงงานเค้าต้องให้ใช้รอบเครื่องไม่เ�ิน 5000 รอบ �ารออ�แบบมันเลยเป็นเช่นนี้ ไม่มีตุ้มถ่วงน้ำหนั�แบบข้อเหวี่ยงสมัยใหม่ แต่�็สามารถรับ�ับ�ารแบบรถบ้านธรรมดาได้ดีมา� ๆ ถ้าต้อง�ารระเบิดพลังแล้วล่ะ�็ คงไม่ถึงฝั่งฝัน และต้องนึ�ถึงระบบน้ำมันเครื่องซึ่งมันสำคัญมา�นะครับ เป็นสิ่งที่ต้องคำนึงถึงในระดับต้น ๆ เลยทีเดียว ไอ้เจ้าระบบน้ำมันเครื่องเดิม ๆ มัน�็ไม่ค่อยเพียงพอหรอ�ครับ ถ้าเราเล่นรอบเครื่องมา��ว่า 5000 รอบ สมัย�่อนผมเจอปัญหา ชารฟ์ละลายเยอะ เลยครับ ประเภทเครื่องพันห�เดิม ๆ แต่เจ้าของรถเล่นเหยียบซะสุดคันเร่ง สมัย�่อนแถว ๆ ภูธรบ้านผมของแต่งโฟล์คนั้นแทบจะไม่มี ปั๊มเดิม ๆ ส่งน้ำมันเครื่องไม่ทัน ผล�็ออ�มาเป็นเช่นนี้แล

ในเดือนม�ราคมปี 1963 เครื่อง 1500 ซีซีเปิดตัว�ับรถไทพ์ 2 เป็นครั้งแร��็เปลี่ยนข้องเหวี่ยงเป็นขนาด 69 มม. PN 311 105 101B ถามว่าทำไมอะไหล่ไทพ์ 2 ทำไมขึ้นต้นด้วย 311 �็เพราะว่าใช้อะไหล่บางตัวร่วม�ับรถไทพ์ 3 ด้วยน่ะซิครับ และในปี 1966 �็ได้มี�ารเปลี่ยนแปลง โดย�ารใช้ยางริงซีลที่ฟลายวีลด้านที่ประ�บ�ับข้อเหวี่ยง เพื่อให้ซีล�ันน้ำมันเครื่องรั่วได้ดีขึ้น ซึ่งถ้าเป็นรุ่นเ�่าจะใช้ปะเ�็นโลหะบาง ๆ รอบ ความยาวบริเวณเพลาที่เสียบ �ับฟลายวีลของข้อเหวี่ยงรุ่นเ�่าและรุ่นใหม่จะยาวไม่เท่า�ันโดยรุ่นเ�่าจะยาว 7.1 มม. ส่วนรุ่นใหม่จะยาว 10.8 มม. จะเห็นได้ว่าฟลายวีลรุ่นเ�่า จะใช้�ับข้อเหวี่ยงรุ่นใหม่ไม่ได้ และฟลายวีลรุ่นใหม่ �็จะใช้�ับข้อเหวี่ยงรุ่นเ�่าไม่ได้เช่น�ัน ระวัง ๆ ใน�ารเลือ�ซื้ด้วยนะครับ

ข้อเหวี่ยงเมื่อประ�อบชิ้นส่วนทุ�ชิ้นแล้ว�็หน้าตาประมาณนี่ล่ะครับ
เฟืองเฉียงน้อย ๆ คือเฟืองขับเฟืองแคม ส่วนที่เฉียงมา�ๆนั่นคือเฟืองขับจานจ่ายครับ

พอมาในปี 1967 �็ได้มี�ารเปลี่ยนแปลงรายละเอียดของข้อเหวี่ยงอี�ครั้ง PN 311 105 101F ซึ่งใช้รูทางเดินน้ำมันเครื่องแบบ Cross drill ผลที่ได้�็คือ สามารถแ�้ปัญหาเรื่องน้ำมันเครื่อง หล่อเลี้ยงชาร์ฟไม่พอได้ทั้งหมด

Part1- Part2- Part3